कथा

बैशाख २७,२०७४

-बिनिता सिवाकोटी

सरीता एक एकल नारी हुन। पति को मृत्यु पछी उिन आफ्नो ८ बर्षे छोरा सहित एउटा कलेजको क्यान्टीन चलाएर बस्छिन । आफ्नो र छोराको दैनिकी चलाउन र छोराको उज्जवल भविष्यको लागी उिन दिनरात मेहेनत गर्छिन।बीहानै उठेर विधार्थिका लागी खाजा तैयार गर्छीन। कलेजमा कतीबाट मानसम्मान पनी पाएकी छीन भने केही बिधार्थी र सरहरुको गिद्धेनजर बाट पनी उनी बच्न सकेकी छैनन्। सरहरु खाजा खानेनिहु गरि उनको नजिक आउने ,हात समाउन खोज्ने त कहिले तलदेखी माथी सम्म घुरेर हेर्छन । उनी त्यो नजर र दुर्व्यवहार बाट बच्न धेरै प्रयास पनि गर्छिन् ।यी सबै व्यबहार बाट थकित उनी कसैको सरणमा पनि जानसक्दिनन,उनलाइ एउटै पीरले सताइरहन्छ यो क्यान्टिन पनि रहेन भने छोरा लाई लिएर कहाँ भौतारिने ,के होला उसको भबिस्य ?? त्यसो त उनलाई घर र माइती दुबै तर्फबाट कुनै साथ छैन किनकि उनले परिवार को बिरुद्ध गएर अन्तर्जातिय बिबाह गरेकि थिइन । 
एकरात को कुरा हो ,छोरा लाइ खाना खुवाइ सुताउछिन र आफू पनि सुत्ने तरखर मा हुन्छिन् अचानक ढोकामा ढक ढक आवाज आउछ ।
उनी डराउदै सोध्छिन यतिबेला को हो?? 
को हो यतिराती........सास लामो फेर्छिन र फेरि भन्छिन् हैन को हो ??? 
यति भन्न नपाउदै केहि केटाहरु उनको ढोका नै तोडि भित्र आउछन र सरिता माथी आइलाग्छन,र जवर्जस्ती गर्नथाल्छन ।सरिता ति पापिहरुको प्रतिकार गर्छिन् ,बचाउ...... बचाउ ..... कोहि छ ... बचाउ ...